De
zijderups is de larve van de zijdevlinder (Bombyx mori) en een van de weinige
insecten, naast de honingbij en de cochenille-schildluis, die door de mens voor
zijn product (zijde) gekweekt wordt.
De zijdeteelt stamt uit China, waar men al in de oudheid ontdekte hoe deze vlinder op de bladeren van de witte moerbei te kweken was. De Chinezen ontdekten ook hoe en op welk moment men de pop moet doden om de zijdedraad waaruit de cocon gesponnen is, in zijn geheel af te kunnen wikkelen.
Tegenwoordig is de zijderups volledig afhankelijk van de mens voor zijn voortplanting en komt hij niet meer in het wild voor. De eieren doen er ongeveer 10 dagen over om uit te komen. Vanaf dan eten ze dag en nacht. Na een tijdje wikkelt de rups zich in een cocon van zijde. Deze zijdedraad is 300 tot 900 meter lang en ongeveer 10 micrometer dik. Ongeveer 5000 van deze cocons zijn nodig om 1 kilogram zijde te maken.
Door de industriële kweek voor zijde, is er ook een enorme restfractie van de poppen, deze wordt gedroogd en wereldwijd verkocht als eiwitrijke grondstof voor veevoeders.Als je bedenkt welke insecten vogels in de natuur eten en azen aan hun jongen, dan kunnen zij in hun biotoop kiezen uit een assortiment van wel duizend soorten.
De insecten die in het daglicht voorkomen worden logisch het vaakst gevangen, omdat schaduwinsecten zich meestal verbergen.
De huidig gekweekte voederinsecten zijn bijna allemaal schaduwinsecten. Vlinderrupsen echter leven op planten en worden dus in het wild zeer vaak gegeten en gevoederd.De samenstelling van zijderupsen verschilt dan ook zeer sterk van andere voederinsecten.
De zijdeteelt stamt uit China, waar men al in de oudheid ontdekte hoe deze vlinder op de bladeren van de witte moerbei te kweken was. De Chinezen ontdekten ook hoe en op welk moment men de pop moet doden om de zijdedraad waaruit de cocon gesponnen is, in zijn geheel af te kunnen wikkelen.
Tegenwoordig is de zijderups volledig afhankelijk van de mens voor zijn voortplanting en komt hij niet meer in het wild voor. De eieren doen er ongeveer 10 dagen over om uit te komen. Vanaf dan eten ze dag en nacht. Na een tijdje wikkelt de rups zich in een cocon van zijde. Deze zijdedraad is 300 tot 900 meter lang en ongeveer 10 micrometer dik. Ongeveer 5000 van deze cocons zijn nodig om 1 kilogram zijde te maken.
Door de industriële kweek voor zijde, is er ook een enorme restfractie van de poppen, deze wordt gedroogd en wereldwijd verkocht als eiwitrijke grondstof voor veevoeders.Als je bedenkt welke insecten vogels in de natuur eten en azen aan hun jongen, dan kunnen zij in hun biotoop kiezen uit een assortiment van wel duizend soorten.
De insecten die in het daglicht voorkomen worden logisch het vaakst gevangen, omdat schaduwinsecten zich meestal verbergen.
De huidig gekweekte voederinsecten zijn bijna allemaal schaduwinsecten. Vlinderrupsen echter leven op planten en worden dus in het wild zeer vaak gegeten en gevoederd.De samenstelling van zijderupsen verschilt dan ook zeer sterk van andere voederinsecten.
Zij bevatten veel vocht (88%), bijna geen
vet (1,6%) en toch nog een goed eiwitgehalte (9%).
Zij zijn de ideale dorstlessers voor nestvogels.
Bovendien hebben zijderupsen een goede calcium (1000mg/kg)/ fosfor (1200mg/kg) verhouding van 0,83:1. Het ijzergehalte is extreem laag (6,1mg/kg). Alle waarden zijn percentages op het rauw gewicht .
Zijderupsen bevatten ook het serrapeptase enzym dat bekend is als een sterk natuurlijk chelation antioxidans, dat opname van calcium verbetert en een goede darmtransit stimuleert. De analyse van zijderupsen komt sterk overeen met die van vis.
Zijderupsen zijn dus zeer gezonde en voedzame voederinsecten.
Ze bevatten door hun zachte huid ook heel weinig chitine en zijn dus goed verteerbaar. Weliswaar door het gebrek aan chitine hebben zijderupsen geen pantser en voelen na het invriezen en ontdooien slap aan. Dit maakt ze hierdoor niet minder voedzaam. Ze drogen ook sneller op, de verkleuring die na een paar uren optreedt, is geen rotting, maar oxidatie van hun pigment en helemaal niet schadelijk. Zoals bij alle voederinsecten, niet te veel zijderupsen in één keer voederen. Doordat de zijderupsen van Topinsect alleen op bladeren van de witte moerbei en niet op een kunstmatig voeder gekweekt worden, hebben ze ook een goede smaak en vinden zowel vogels als reptielen het een lekkernij.
Topinsect zijderupsen mogen dus zeker niet ontbreken in een gevarieerd insectenmenu voor vogels.
Zij zijn de ideale dorstlessers voor nestvogels.
Bovendien hebben zijderupsen een goede calcium (1000mg/kg)/ fosfor (1200mg/kg) verhouding van 0,83:1. Het ijzergehalte is extreem laag (6,1mg/kg). Alle waarden zijn percentages op het rauw gewicht .
Zijderupsen bevatten ook het serrapeptase enzym dat bekend is als een sterk natuurlijk chelation antioxidans, dat opname van calcium verbetert en een goede darmtransit stimuleert. De analyse van zijderupsen komt sterk overeen met die van vis.
Zijderupsen zijn dus zeer gezonde en voedzame voederinsecten.
Ze bevatten door hun zachte huid ook heel weinig chitine en zijn dus goed verteerbaar. Weliswaar door het gebrek aan chitine hebben zijderupsen geen pantser en voelen na het invriezen en ontdooien slap aan. Dit maakt ze hierdoor niet minder voedzaam. Ze drogen ook sneller op, de verkleuring die na een paar uren optreedt, is geen rotting, maar oxidatie van hun pigment en helemaal niet schadelijk. Zoals bij alle voederinsecten, niet te veel zijderupsen in één keer voederen. Doordat de zijderupsen van Topinsect alleen op bladeren van de witte moerbei en niet op een kunstmatig voeder gekweekt worden, hebben ze ook een goede smaak en vinden zowel vogels als reptielen het een lekkernij.
Topinsect zijderupsen mogen dus zeker niet ontbreken in een gevarieerd insectenmenu voor vogels.
